Ταξίδι στις ράγες

Πήρα το δρόμο της ζωής,
Επάνω σ’ ένα τρένο.
Και κύλαγε πάνω στις ράγες,
Όπως κυλούσαν λύπες και χαρές
Μέσα στην άδεια μου ψυχή.
Και προσπερνώ λιβάδια αλλά και τόπους μαραμένους.
Κάνω μια στάση στο σταθμό.
Γεμίζει επιβάτες το τρένο.
Όλοι τους πάνε κι έρχονται μέσα στα βαγόνια.
Και μπαίνουν στην καμπίνα μου,
Μα έπειτα όλοι φεύγουν.
Στον επόμενο σταθμό θα κατέβουν
Και το τρένο θα συνεχίσει να τρέχει.
Εγώ θα’ μαι η μόνη επιβάτης,
Θα’ μαι η μόνη πάνω στο τρένο,
Θα τριγυρίζω σαν το φάντασμα,
Καθώς θα τρέχουν τα βαγόνια
Πάνω στις σκουριασμένες ράγες.