Πασίγνωστο και τραγουδισμένο, ένας μεγάλος έρωτας για όσους το γνώρισαν. Μια μικρή όαση μέσα στην πόλη, για να αθληθείς, να ξεχαστείς, να γελάσεις, να ποδηλατάρεις, να περπατήσεις, να τρέξεις, να μοιραστείς μια βόλτα με τους τετράποδους φίλους σου, να φωτογραφίσεις τα πουλιά που κάναν σπίτι τους τα δέντρα, να γκραφιτάρεις κάτι που θα αγαπήσω κάτω από τη γέφυρα, να φτιάξεις ξύλινα σπιτάκια για τα πουλιά και να τα κρεμάσεις στα ψηλότερα κλαριά, να απολαύσεις με τη συντροφιά σου μια από τις πολλές εκδηλώσεις. Μια βόλτα γεμάτη χρώμα δίπλα στον Πηνειό!
Καλώς ορίσατε στο προσωπικό μου ιστολόγιο... Είμαι η Εβελίνα Παππά, τεχνοκράτης αλλά και συγγραφέας - ποιήτρια και ερασιτέχνης φωτογράφος. Όταν δεν γράφω, ταξιδεύω και φωτογραφίζω και μοιράζομαι μαζί σας όσα έχω αγαπήσει.
Φόρμα επικοινωνίας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Popular Posts
-
Στα ανοιξιάτικα, ηλιόλουστα πρωινά, ανοίγω το παράθυρό μου, κοιτάζω τη θάλασσα και ψιθυρίζω "Καλημέρα, αγάπη μου!". Πότε μανιασ...
-
Καθισμένη σε μια παραλία, με τα πόδια βυθισμένα στην υγρή άμμο και το κύμα να σκάει στα βραχάκια μπροστά μου, με τις σταγόνες να βρέχουν ...
-
Η νύχτα είναι σύμμαχος... Το σκοτάδι αφήνει απαλά το μανδύα του. Ένα μαγικό μανδύα που καλύπτει τα πάντα, Κρύβει τα πάντα. Το παραμικρό...
-
Σε μια παραλία λευκή, αιγαιοπελαγίτικη, πλάι σε μια θάλασσα φερμένη από μακριά μαζί με τη σκέψη μου, μαζί με τη μορφή σου, μαζί με μια πε...
-
Σταματημένη σε ένα φανάρι του περιφερειακού, με τον παλιό, γαλάζιο, πολυταξιδεμένο σκαραβαίο μου, παρατηρώ γύρω μου να μαρσάρουν επιδεικτ...
-
Θα' θελα να πετάξω στο νυχτερινό ουρανό του ονείρου σου, ν' αγγίξω το φεγγάρι μια φορά, να πιάσω ένα από τ' αστέρια και να το ...
-
Πώς είδα τον κόσμο ολάκερο στα μάτια σου κι έγιναν οι συννεφιές κι οι μπόρες, μέρες ηλιόλουστες και περίπατοι δίπλα στο ποτάμι. Στο φως ε...
-
Τριγυρνώντας στον κόσμο, τα χαμόγελα των ανθρώπων μοιάζουν τόσο διαφορετικά, οι συνήθειες απίθανες - τόσο έξω απ'τις δικές σου, ...
-
Αν αγάπησα ένα τοπίο πολύ, κατά τη διαμονή μου στα ορεινά της Ευρυτανίας, σίγουρα αυτό θα έπρεπε να περιλαμβάνει αρκετό νερό. Κι αν έπεφτε ...
-
Φοβάμαι. Τις νύχτες, όταν μένω μόνη στο σκοτάδι κι ακούγονται οι χτύποι του ρολογιού, σαν να'ναι χτύποι τσεκουριού στην πόρτα. Σκ...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου