Ο γάτος

Ο μικρός μου γάτος, ένας γάτος φοβερός και τρομερός! 

Με τη λευκή χνουδωτή, χοντρή κοιλίτσα του και την πορτοκαλί του πανοπλία μόνιμα φορεμένη. 

Ένας γάτος χαζούλης και χαδιάρης που σκαρφαλώνει πάνω μου φωνάζοντας σαν να κατέκτησε την κορυφή του κόσμου. 

Ένας γάτος μικρός που κουλουριάζεται σαν μια τρίχινη, χνουδωτή, μαλακή μπαλίτσα και κοιμάται στα γόνατα μου ευτυχισμένος.

Ένας γατούλης αστείος που κρέμεται από την κληματαριά της αυλής μου σαν μαϊμού που παίζει στο δάσος. 

Ένας γάτος απολυταρχικά κι ολοκληρωτικά χαρούμενος με ένα τρελό, αδιάκοπο γουργουρητό, αρκεί μόνο να στέκομαι δίπλα του και να μπορεί να περιφέρεται, να μπερδεύεται στα πόδια μου και να τρίζει την ουρά του δίπλα στη γάμπα μου.
Βρίσκει την πιο μικρή τρύπα που να τον χωρά και χώνεται στη σκεπή γιατί του αρέσει να ανακαλύπτει τον κόσμο κι όταν δεν μπορεί πια να βγει με φωνάζει δυνατά κι επιτακτικά να τον απεγκλωβίσω. Έπειτα βρίσκει για λίγο στο πρόσωπό μου το σωτήρα του και προσπαθεί να μου δείξει την ευγνωμοσύνη του μιλώντας μου μια γλώσσα γατίσια που δεν καταλαβαίνω, αλλά μοιάζει σαν να λέει "μίου μίου".

Ένας γάτος αφέντης που διατάζει, απαιτεί, επιτάσσει και διαφεντεύει τους πάντες και τα πάντα. Δε μας ανήκει. Του ανήκουμε. Μας κρατά γερά στα μαλακά ροζ πατουσάκια του με τα μεγάλα μυτερά νύχια που σε γρατσουνάνε, όταν δεν του κάνεις τα καπρίτσια ή όταν εσύ θέλεις παιχνίδια και χάδια ενώ εκείνος δε θέλει να τον ενοχλείς και να τον αγγίζεις.

Γεμίζει με την τσιριχτή φωνή του όλες τις ώρες της ημέρας που εσύ δεν έχεις χρόνο να ασχοληθείς μαζί του για να κάνει αισθητή την παρουσία του και να του δώσεις λίγη σημασία.

Ένας γάτος επιστάτης στο κατώφλι όχι του σπιτιού, μα της ζωής μας, που καταλαβαίνει τις δύσκολες στιγμές μας και προσπαθεί να τις φτιάξει με ένα μοναδικό τρόπο... Πηδώντας σαν τρελός και σκουντουφλώντας παντού κι είναι τόσο αστείες οι γκάφες του που δεν μπορούν παρά να σε κάνουν να γελάσεις.

Μα πάνω από όλα τόσο ανεξάρτητος, αυτός ο μικρός και στα μάτια μας ανυπεράσπιστος γατούλης δεν έχει ποτέ την ανάγκη μας και μας επιδεικνύει με σιγουριά, αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια τα θύματά του που μας προσφέρει που και που σαν ανταπόδοση της αγάπης που του δίνουμε.

Πώς να του εξηγήσω πως δεν μου αρέσουν τα ποντίκια, τα φίδια, οι σαύρες και τα μικρά πουλάκια;